۱۰ روش پرورش استعداد نویسندگی
۱۰ روش پرورش استعداد نویسندگی
۱
چگونه بخوانیم؟
کتاب، بهترین معلم نویسندگی جهان است. تا می‌توانید برای کتاب خواندن وقت بدزدید.
برای انتخاب کتاب به اصل لذت توجه کنید. چیزهایی را بخوانید که دوست دارید.
۲
سخت نگیرید
نوشتن شکل گفتاری زبان است.
هیچ کسی حرف زدن را به خاطر اینکه استعداد حرف زدن ندارد رها نمی‌کند. ما چون از ابتدای خردسالی حرف زدن را آموخته‌ایم هیچوقت دربارۀ حرف زدن احساس بی استعداد بودن نمی‌کنیم.
نوشتن هم همین‌طور است. درست مثل حرف زدن که برای تقویت آن مهارت‌هایی مثل فن بیان را می‌آموزیم، برای بهتر نوشتن نیز می‌توان مهارت‌هایی را آموخت.
در هر صورت باید بدانیم که نباید به بهانۀ دشواری نوشتن دست از آن بکشیم.
ژول سالزمن می‌گوید: اگر می‌توانید حرف بزنید، پس حتماً می‌توانید بنویسید.
۳
یا یک عادت خوب و ساده شروع کنید
تقریبا در تمام منابع و کتاب‌های آموزش نویسندگی و تولید محتوا توصیه شده که در قدم اول برای شروع نوشتن، آزادنویسی کنید.
آزادنویسی یعنی اینکه دستتان را بگذارید روی کاغذ یا کیبورد و هر آنچه را که توی ذهنتان می‌‌گذرد بدون وقفه و سانسور روی صفحه بیاورید. این فرآیند را برون‌ریزی ذهنی هم می‌نامند.
انجام این کار به طرز قابل توجهی به بروز استعداد نویسندگی شما کمک می‌کند.
بهترین عادتی که برای شروع آزادنویسی سراغ دارم نوشتن صفحات صبحگاهی است:
صفحات صبحگاهی: بهترین عادت برای شروع نویسندگی
۴
ابزار کار نویسنده
کار نویسنده با زبان است و ابزار کار او واژه‌ها.
هر چقدر که گنجیۀ واژگان شما غنی‌تر باشد در شکل دادن به ایده‌ها و افکارتان بهتر عمل می‌کنید.
برای افزایش دامنۀ لغات لازم نیست که لغت‌نامه را حفظ کنید.
فقط کافی است کمی روی واژگانی که می‌خوانید و می‌شنوید حساس‌تر شوید و یادداشت‌برداری کنید.
بهترین عادتی که می‌توانم به شما پیشنهاد بدهم کلمه‌برداری است.
۵
در قالب‌های مختلف بنویسید
اگر رمان می‌نویسید مقاله هم بنویسید. اگر متن تبلیغاتی می‌نویسید شعر هم بنویسید. اگر داستان کوتاه می‌نویسید یادداشت هم بنویسید.
انواع گونه‌های نوشتن را تجربه کنید. خودتان را به یک نوع خاص محدود نکنید.
گاهی اوقات متوجه می‌شوید که برخلاف تصورتان عملکرد شما در گونۀ نوشتاری دیگری به مراتب بهتر است. بسیاری از نویسندگان بزرگ جهان انواع مختلف نوشتن را به طور مقطعی یا همزمان تجربه کرده‌اند.
۶
مدام آموزش ببینید
آموزش موتور نویسندگی شما را روشن نگه می‌دارد. هر چقدر که ذهنتان را از دانش نویسندگی پربارتر کنید، استعداد شما بیشتر صیقل می‌خورد.
۷
به استاد یادداشت‌برداری تبدیل شوید
زندگی حرفه‌ای نویسنده بدون دفترچه یادداشت غیرقابل تصور است.
همیشه دفترچه یادداشتی را کنار دست خودتان داشته باشید: کنار تختخواب، توی تاکسی و اتوبوس، حین تماشای فیلم، هنگام گفت‌وگو و… .
اگر به یادداشت ایده‌هایی که در لحظه به ذهنتان خطور می‌کنید بی‌اعتنا باشید و بیش‌ازاندازه به حافظه‌تان متکی باشید بسیاری از ایده‌های درخشان خودتان را نابود می‌کنید.
۸
نوشتن را وارد تمام ابعاد زندگی‌تان کنید
از نوشتن برای بهتر فکر کردن استفاده کنید. برای گرفتن تصمیم‌های ریز و درشت زندگی‌تان دست به قلم شوید. برای دیگران نامه بنویسید، به این که نامه‌نگاری دیگر مثل گذشته باب نیست فکر نکنید، شما نامه را به بهانه‌ای برای تمرین نوشتن تبدیل کنید.
۹
استعدادسازی را جدی‌تر بگیرید
بیش از حد لازم به تست‌های شخصیت‌شناسی و استعدادیابی اتکا نکنید.
روزبه‌روز بر تعداد پژوهش‌ها و مقالاتی که ناقص بودن بسیاری از تست و آزمون‌ها را اثبات می‌کنند افزوده می‌شود.
توی واقعیت اغلب این آدم‌ها هستند که خودشان را به نتایج آزمون‌ها نزدیک می‌کنند.
بنابراین نگذارید نتیجۀ یک تست شما را از چیزی که برای انجام آن اشتیاقی آتشین دارید دور کند.
دنیای هنر و نوشتن به اندازه‌ای وسیع و متنوع است که برای هر فردی با هر نوع و سطح از استعداد فرصت‌های بی‌شماری ایجاد می‌کند.
۱۰
یک برنامۀ تمرینی متنوع داشته باشید
هر روز حداقل ۱ ساعت را به تمرین اختصاص دهید. در زمان تمرین آفلاین باشید و مزاحمت‌ها را به حداقل برسانید.
باید از برنامۀ تمرینی خودتان محافظت کنید. آداب و برنامۀ تمرینی متنوع خودتان را طراحی کنید.
یک یادداشت کوتاه:
هیچ‌چیز رازآلودتر از اشتیاق نیست.
اشیاق از هر چیز دیگری مهم‌تر است. فرصت و استعداد، اگر با آتش اشتیاق درنیامیزد، چیزی جز هیزمِ تر نیست.
مهم نیست که توان زیبانویسی را داری یا نه؛ ممکن است در مهارت نوشتن به گَرد پای هزاران نفر دیگر نرسی؛ حتی از فهم جای درست ویرگول ناتوان باشی؛ و از فقر کلمه پوست به استخوانت چسبیده باشد!
اما تمایز تو، اشتیاق توست. آنکه مشتاق است، سرانجام دست در دست اشتیاق، زیبانویسی را خواهد آموخت.
ویرگول و نقطه و علامت تعجب را هم در جای مناسب خواهد کاشت.
و با غنای نوشته‌هایش زبانی را ثروتمند خواهد کرد.
شعلۀ اشتیاق حقیقی هرگز فروکش نمی‌کند.